ΤΟ ΠΡΟΣΦΥΓΙΚΟ ΘΕΜΑ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ

Άρθρο της Στρατούλας Αρναούτη

Οι ομιλητές που αναφέρθηκαν στο προσφυγικό θέμα της Ιταλίας και ειδικότερα του Rimini είναι:  

Α) Η Maddalena Cammeli – ερευνήτρια του Πανεπιστημίου της Μπολόνια, απόφοιτος Ανθρωπολογίας και διδάκτωρ του τμήματος της Ανθρωπολογίας. Επισκέπτεται τα κέντρα υποδοχής και κάνει μία έρευνα σχετικά με τον αντίκτυπο που έχουν τα Κέντρα Υποδοχής στο μεταναστευτικό πρόβλημα.  

Β) Ο υπεύθυνος από το Δήμο του Rimini 

 Τι γίνεται στην Ιταλία σχετικά με την υποδοχή?? 

Να τονίσουμε ότι ο εθελοντισμός στην Ιταλία είναι βασικό χαρακτηριστικό. Αρχικά θα αναφερθούμε στην Emilia Romagna - Εμίλια-Ρομάνια που έχει 4.500.000 πληθυσμό και είναι περιφέρεια της Ιταλίας. Πρωτεύουσά της είναι η Bologna – Μπολόνια που έχει 375.000 κατοίκους.  

Στην Ιταλία υπάρχουν δύο συστήματα για την υποδοχή των προσφύγων: 

1) Το πρώτο σύστημα είναι οι αιτούντες άσυλο το οποίο λειτουργεί από το 2000. Είναι ένα τοπικό σύστημα που είχε εθελοντές και εθελοντικούς οργανισμούς. Διαρκούσε 3 χρόνια το πρόγραμμα σε εθελοντική βάση. Ο προϋπολογισμός προερχόταν από την Κεντρική Κυβέρνηση, το Υπουργείο Εσωτερικών σε συνεργασία με τους τοπικούς άρχοντες. Το πρόγραμμα αυτό προέβλεπε ψυχολογική υποστήριξη, ένταξη στην κοινωνία και εύρεση εργασίας. Στην Emilia Romagna υπάρχουν 2000 κέντρα αλλά δεν υποδέχονται όλα πρόσφυγες.   

2) Το δεύτερο συντονιστικό πρόγραμμα - σύστημα έκτακτης ανάγκης (Cash) καλύπτει 10.500 αιτήσεις και το διαχειρίζεται το Υπουργείο Εσωτερικών και σε τοπικό επίπεδο τα Αστυνομικά Τμήματα. Το 2013-2014 δημιουργήθηκε το Project Mare Nostrum – Πρόγραμμα διάσωσης στη θάλασσα το οποίο είχε εθελοντές και μη εθελοντές. Όταν φτάνανε στα λιμάνια υπήρχαν εθελοντές και διασώστες. Τότε ήρθε το Β’ στάδιο που ήταν η διανομή σε όλη την Ιταλική επικράτεια.  

Το 2013 φτάσανε 20.000 άτομα. 

Το 2016 φτάσανε 188.00 άτομα για άσυλο. Επίσης το 2016 υπήρχαν 13.000 θέσεις υποδοχής δηλαδή 7% σε όλη την Ιταλία (ανά 1000 κατοίκους 3 άτομα). Από τους 13.000 μόνο 2000 είναι στο σύστημα. Οι άλλοι 11.000 είναι στα Κέντρα έκτακτης ανάγκης. Πάντα μιλάμε για τα κέντρα υποδοχής εκτάκτου ανάγκης που τα διαχειρίζεται το Υπουργείο Εσωτερικών. 

Μόνο 35.000 ήταν οι αιτούντες για άσυλο και οι υπόλοιποι μπήκαν στο σύστημα έκτακτης ανάγκης.  

Όλα τα λεωφορεία που έρχονται από τη Νότια Ιταλία πάνε στην Emilia Romagna. Εκεί που φτάνουν είναι οι φυλακές. Το 2013 έκλεισαν και ανοίξανε το 2014. Από το τέλος του 2014 έως τέλος του 2016 φτάσανε 20.000 άτομα από 600 αφίξεις στο κέντρο της Emilia Romagna.  Μέσα στο κέντρο υπάρχει η Διεύθυνση Μεταναστών και Προσφύγων. Ωστόσο εμπλέκεται και η Γενική Υπηρεσία Υγιεινής. 

Η διαδικασία που ακολουθείται κατά την άφιξη των προσφύγων: 

Α) Αρχικά γίνεται η άφιξη και η πρώτη καταγραφή. Υπάρχει πάντα γιατρός για εξετάσεις. Μετά την καταγραφή τους πάνε για ντουζ και τους δίνουν σαμπουάν και αντιψυρικό και κρέμα για δερματικά προβλήματα. Μετά τους αλλάζουν τα ρούχα και πετάνε τα παλιά και τους δίνουν καινούρια. Μετά τους δείχνουνε το δωμάτιό τους. Το 99% των αφίξεων γίνεται τη νύχτα.  

Β) Το δεύτερο στάδιο είναι η εξακρίβωση στοιχείων που γίνεται από την Αστυνομία γύρω στις 6 με 7 το πρωί. Τους δίνουν πληροφορίες για το νομικό στάδιο και για τη γλώσσα αφού εκεί μέσα υπάρχει νομική υποστήριξη. Τους βάζουν βραχιολάκι και μ’ αυτό ζουν εκεί όσο χρειαστεί. Ο χρόνος που θα παραμείνουν εξαρτάται από την απόφαση για το άσυλο, δηλαδή μπορούν μέχρι και δύο χρόνια.  

Γ) Το τρίτο στάδιο είναι η περίθαλψη όπου όλοι περνάνε από γιατρό σε γενικό έλεγχο. Αφού βγει το αποτέλεσμα από την ακτινογραφία μπορούν να φύγουν.  

Δ) Το τέταρτο στάδιο είναι η μεταφορά. Η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση βρίσκει θέσεις στις διάφορες πόλεις για να ανοίξουν διάφορα κέντρα υποδοχής. Γίνονται οι λίστες για τη μεταφορά. Έρχονται πούλμαν από την κάθε πόλη για να γίνει η επιβίβαση. Στη συνέχεια μεταφέρονται σε διαφορετικές πόλεις.  Μπορούν να μείνουν σε διαμερίσματα, ξενοδοχεία και διάφορα κτίρια της πόλης. Στην πορεία τους αυτή πρέπει να μάθουν την ιταλική γλώσσα ή να βρουν μία δουλειά. Αν δεχτούν 3 αρνητικές αναφορές όπως τσακωμοί κ.τ.λ. τους διώχνουν.  

Bologna- Μπολόνια 

Στην Bologna - Μπολόνια υπάρχουν 3 έκτακτα κέντρα υποδοχής τα οποία άνοιξαν το 2014-2016. Στο επίκεντρο για τη λειτουργία τους βρίσκεται η Γενική Διεύθυνση Αστυνομίας. Το πρώτο κέντρο είναι το Hub και εκεί τα άτομα από 300 γίνανε 1000. Τα άλλα δύο είναι μικρότερα κέντρα.  

1)Το ένα είχε 75 άτομα και τώρα γίνανε 100.  

2)Το άλλο έχει 57 άτομα.  

Δεν υπάρχουν κουζίνες αλλά έχει catering. Η έξοδος των ατόμων γίνεται μόνο σε περίπτωση ανάγκης. Αξίζει να τονίσουμε ότι κανένας δεν ασχολείται με την περιοχή και τα προβλήματα που την ταλαιπωρούν.  

Rimini - Ρίμινι 

Στο Rimini υπάρχει το δεύτερο σύστημα έκτακτης ανάγκης. 

A) Στην πόλη του Rimini υπάρχει το SPRAR –Σύστημα προστασίας για αιτούντες άσυλο και πρόσφυγες, το οποίο δημιουργήθηκε από την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Υπάρχουν 40 θέσεις για ενήλικες και 18 για ασυνόδευτα παιδιά.  

Από το 2014 ήρθαν 500 άτομα που ζητούσαν πολιτική προστασία από το Hub της Μπολόνια.  

B) Το άλλο σύστημα ελέγχεται από τη Γενική Αστυνομική Διεύθυνση. Επικρατεί στις άλλες πόλεις στην Περιφέρεια του Rimini όπου υπάρχουν 700 άτομα. Δηλαδή η κάθε πόλη πρέπει να παίρνει 3 πρόσφυγες ανά 1000 κατοίκους.  

Οι διαφορές με εμάς: 

Α) Οι βάρκες δεν είναι αρκετές σε αριθμό για να καλύψουν τα κενά. 

B) Τα προγράμματα λειτουργούν με διαφορετικό τρόπο. 

Γ) Η παροδικότητα είναι πολύ σημαντική σε αυτά τα προγράμματα. 

Η Ιταλία έχει 60.000.000 κατοίκους. Τα τελευταία 40 χρόνια συμμετείχε σε 6-7 φαινόμενα μετανάστευσης και κάποια από αυτά κρίθηκαν έκτακτης ανάγκης.  

Αυτό που προτείνεται είναι να γίνει μία ομογενοποίηση και όλοι να κάνουν το ίδιο.  

Τα προγράμματα που θέλουν να προωθήσουν είναι:  

A) H γνώση της ιταλικής γλώσσας 

Β) Επαγγελματική εκπαίδευση 

Και τα δύο τα προγράμματα τα έχουν αναλάβει οι τοπικές οργανώσεις. 

Σημαντικό θεωρείται η ανάπτυξη της απασχόλησης. 

Πολλά άτομα που έρχονται προέρχονται από περιβάλλοντα πλήρους αναλφαβητισμού. 

Η μόρφωση και η απασχόληση είναι τα 2 βασικά σημεία.  

Τα λεφτά που δικαιούνται ανά ημέρα είναι 35€. Μετρητά παίρνουν 70€. 

Τα υπόλοιπα καλύπτουν: 

• Στέγη 
• Φαγητό 
• Ρούχα 
• Νομική υποστήριξη 
• Επαγγελματική εκπαίδευση 
• Πρακτική εξάσκηση 
• Τοπικές μετακινήσεις 

Τέλος αξίζει να αναφερθεί το σλόγκαν που κυριαρχεί στην Ιταλία: “Το προσφυγικό δεν είναι υποχρεωτικό αλλά πρέπει να γίνεται διαχειρίσιμο”.